MQTT در مقابل REST در اینترنت اشیا

هوشمند سازی ساختمان

MQTT در مقابل REST در اینترنت اشیا به شما امکان می دهد فرآیندها را خودکار کنید و کارها را در هر زمینه ای کارآمدتر کنید.

با این حال، اگر نمی‌توانید با دستگاه‌ها ارتباط برقرار کنید، هیچ‌یک از اینها امکان‌پذیر نخواهد بود. برای انجام این کار،

شکلی از زبان باید ایجاد شود تا درک متقابلی بین مشتری و دستگاه ایجاد شود. اینجاست که MQTT و REST وارد می شوند.

MQTT در مقابل REST بحثی است که در جامعه اینترنت اشیا مطرح است.

هر دوی آنها امکان برقراری ارتباط بین دستگاه های پروژه اینترنت اشیاء شما را فراهم می کنند. با این حال، کدام یک بهتر است؟

از یک طرف، MQTT برای اطمینان از قابلیت اطمینان پیام، بسیار سبک وزن و باتری پسند بودن ستایش می شود.

در حالی که REST – که با HTTP یا COAP برای اجرای خدمات RESTful IoT استفاده می شود – استفاده آسان، مقیاس پذیر و مستقل از زبان است.

هر دوی آنها قطعاً مزایایی دارند. با این حال، آنها کجا سقوط می کنند؟ و در نهایت، کدام یک را باید برای پروژه اینترنت اشیا خود انتخاب کنید؟ بیایید وارد آن شویم.

MQTT و REST API تفاوت چیست؟

MQTT یک پروتکل پیام رسانی شبکه ای است که در ابتدا توسط IBM برای پروژه های اینترنت اشیا توسعه یافته است.

این امکان ارتباط بین دستگاه‌ها را از طریق TCP/IP فراهم می‌کند و دارای یک مدل «انتشار-اشتراک» است.

به نفع پروژه‌هایی است که دستگاه‌هایی با توان محاسباتی کم و باتری محدود دارند.

MQTT برای روش «انتشار-اشتراک» خود به «کارگزار MQTT» نیاز دارد. Broker نرم‌افزاری است که روی رایانه اجرا می‌شود.

به‌عنوان نوعی اداره پست عمل می‌کند که در آن دستگاه‌ها می‌توانند داده‌های خود را ارسال کنند و داده‌هایی را دریافت کنند که در آن «مشترک» هستند.

برخلاف MQTT، REST در واقع یک پروتکل پیام رسانی نیست. این یک سبک معماری برای توسعه خدمات وب است. REST مخفف Representational State Transfer است.

با توجه به اینکه یک سبک معماری است، می توان آن را با پروتکل های متعدد مانند HTTP یا CoAP استفاده کرد.

شما اغلب می بینید که MQTT به دلیل سادگی ارزش گذاری شده است، اما این نیز می تواند یک نقطه ضعف باشد. در حالی که MQTT عمدتاً اشکال بسیار ساده ای از داده ها را ارسال و دریافت می کند،

REST API می تواند با اجزایی مانند فایل ها، اشیاء و رسانه ها کار کند. علاوه بر این، می تواند از روش های POST، DELETE، PUT و GET برای استفاده از آنها استفاده کند.

MQTT چه زمانی از آن استفاده کنیم؟

اکنون که زبان انگلیسی را می شناسید، بیایید وارد سناریوهایی شویم که در آن ممکن است از یکی از این راه حل های اینترنت اشیا استفاده کنید. اول از همه، MQTT.

شما از دستگاه‌های محدود یا کوچک استفاده می‌کنید

صنعت اینترنت اشیا در حال رشد است و با این رشد محصولات متنوع و کوچک و ارزانی عرضه می شود که می توانند،

داده ها را با قدرت پردازش بسیار پایین ارسال و دریافت کنند. MQTT در محیط هایی که این نوع اشیاء وجود دارند ایده آل است.

چرا؟ زیرا سربرگ پروتکل MQTT تنها 2 بایت است و به دلیل اینکه MQTT برای پیاده سازی فقط به چند خط کد نیاز دارد.

بنابراین، این پروتکل میزان انرژی را که یک باتری می‌تواند استفاده کند،

با ارسال و دریافت نکردن تکه‌های بزرگ غیرضروری به حداکثر می‌رساند. این امر فرکانس تعویض باتری را کاهش می دهد.

شما در یک مکان از راه دور با اتصال محدود هستید

یکی دیگر از مزایای سبک بودن MQTT این است که، از آنجایی که پیام‌های MQTT کوچک هستند، دستگاه‌ها می‌توانند حتی با اتصال اینترنت ضعیف با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

این می‌تواند برای پروژه‌های اینترنت اشیا که در محیط‌های بیرونی مستعد جنبه‌هایی – مانند باران – یا در مکان‌هایی با اتصالات به طور کلی ناپایدار هستند، مفید باشد.

این نباید باعث شگفتی شود. MQTT به طور خاص برای صنعت نفت و گاز توسعه داده شد، بنابراین برای کار در بیابان طراحی شد.

بنابراین، اگر نیاز دارید که تحویل پیام بدون توجه به جایی که مستقر هستید قابل اعتماد باشد، MQTT ممکن است گزینه پروتکل خوبی باشد.

شما باید تحویل پیام را تضمین کنید

اگر پروژه اینترنت اشیا شما نیاز به تایید یک پیام دارد، MQTT ممکن است بهترین راه حل باشد. بیایید یک مزرعه خودکار را به عنوان مثال تصور کنیم.

در اینجا، شیئی که وظیفه آبیاری محصول را دارد نمی تواند این کار را انجام دهد تا زمانی که شیئی که وظیفه نظارت بر خاک را دارد به او اطلاع دهد که زمان آن است. در غیر این صورت، محصول را غرق می کند.

MQTT دارای سه پرچم به نام QOS (کیفیت خدمات) است که به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

دقیقاً یک بار تحویل

می‌توانید این پرچم‌ها را برای هر پیامی که فکر می‌کنید به آن نیاز دارد اعمال کنید. در نتیجه می توانید از دریافت پیام های مهم اطمینان حاصل کنید.

به انعطاف پذیری داده نیاز دارید

استفاده از REST با HTTP یا CoAP به شما امکان می دهد با اجزایی مانند فایل ها، اشیاء و رسانه ها در یک دستگاه اینترنت اشیا خاص کار کنید.

این به این معنی است که کار با REST می تواند به شما این امکان را بدهد که به جای محدود شدن به پیام های کوچک ساده مانند MQTT،

بین دستگاه های دارای چندین نوع داده ارتباط برقرار کنید. اگر احساس می‌کنید که پروژه اینترنت اشیا شما دستگاه‌های پیچیده‌تری دارد و باید با انواع داده‌های بزرگ‌تر کار کند، REST بهترین گزینه است.

شما از قبل با REST API آشنا هستید

اگر تا به حال روی توسعه وب کار کرده اید و تجربه کار با سرویس های RESTful را دارید، استفاده از REST در یک پروژه اینترنت اشیا باید برای شما بسیار آسان باشد.

زمان در زندگی هر کسی ارزشمند است، و اگر می‌توانید از دانش قبلی برای به کار بردن آن در زمینه جدیدی بهره ببرید، چرا این کار را نکنید؟

استفاده از REST در پروژه اینترنت اشیا باعث می‌شود که آن را به روشی استانداردتر و به خوبی درک کنید،

همچنین به شما امکان می‌دهد از روش‌های POST، GET، PUT و DELETE با سیستم پایگاه داده مانند SQL از طریق CRUD استفاده کنید.

این نیز مفید خواهد بود، زیرا آشنایی با معماری می تواند به شما اجازه دهد تا اشتباهات کمتری داشته باشید، علل خطاها را سریعتر بیابید و راه حل ها را کارآمدتر توسعه دهید.